خب خب خب
بعد مدت ها دوری از بیان و بلاگ اومدم یه شرح حالی بدم از خودم که بمونه به یادگار، حداقل تا وقتی بیان سرپاست! شایدم بعدا این مطالبو منتقل کردم به سرویس دیگه ای، کی میدونه؟ ولی خب خوبه، یکم بنویسیم ببینیم به کجا رسیدیم این مدت.
خب علت اصلی دور بودنم از نوشتن میتونه همین سکون بیان باشه، که عملا هیچ حرکتی از سمتش نمیبینم و این باعث میشه حس کنم نوشتن توی این بستر شاید خیلی مفید نباشه از طرفی اگه دیده باشید پست های اخیر رو یه سری مطالب اصلی محتوایی رو به ویرگول منتقل کردم و پست های محتوایی یا حالا گاها آموزشی (احتمالا در آینده) رو بردم سمت اون بستر ولی خب اونم پلتفرم مورد علاقه من برای نشر محتوا نیست. خیلی دلم میخواست همین بیان یه تکونی بخوره انگیزه مضاعفی بشه برای نوشتن که خب.....

از طرفی هم دو هفته ای تقریبا درگیر کرونا بودم که قشنگ منو از زندگیم انداخت. تقریبا از اولای همین مرداد ماه، منتهی الان کمی بهترم، سرفه مونده که گویا توی این بیماری تا زمان قابل توجهی چیز ماندگاریه، حالا دارم تلاشمو برای برطرف کردنش میکنم.

ولی خب مسیرای کاریم خیلی عوض شده، این چند وقت به کارایی دست زدم و تصمیمایی گرفتم که روحم خبر نداشت قراره مسیر به این سمت بره، احتمالا بازم حرکتایی باشه که الان پیشبینی کردنش برام ممکن نباشه ولی خب اگه یه چیز از زندگی یاد گرفته باشم اینه که باید تصمیمات رو توی زمان خودش گرفت، براساس شرایط!

یه سری حرکت نابی هم از سمت رفیق گلم پیخوش قراره زده بشه که نتیجه اش چیز خفنیه که امیدوارم هرچه زودتر اتفاق بیفته و به شیوه خفنی ادامه دار باشه(این ایموجی رو یادتون باشه:👌)
دیگه جونم براتون بگه که یه زمانی قرار بود از کارای قبلیم رو نمایی کنم ولی نمیدونم چرا دست و دلم نرفت سمت رونمایی، شاید چون مسیره عوض شده حسه هم باهاش تغییر کرده، شایدم یه زمانی مثل همین پست، خیلی یهویی اومدم و ارائه کردم کارارو، شایدم کلا گذاشتم برای زمانی که واقعا به نتیجه برسم توی پروسه کاریم و از بیخ همه چی رو اون تایم نشون بدم. حالا باز ببینیم توی مسیر چه تصمیمی باید گرفت.

دلم واسه اینطوری نوشتن تنگ شده بود، هر چندوقت یه بار نیازه آدم بنویسه فکرا و حسا رو تخلیه کنه. هرچند که دچار خودسانسوری ام و خیلی چیزارو هم ترجیح میدم ننویسم، نمیدونم حرکت درستیه یا نه ولی خب الان به نظرم منطقی میاد.

این فاز وبلاگ نویسی رو دوست دارم که همینطور یه رشته کلامو میگیری و پشت سر هم تایپ میکنی تا وقتی که میبینی یه صفحه رو پر کردی از حرفایی که معمولا اونا رو توی ذهنت مرور میکردی.

یه مدت هم خیلی حرف طولانی ای نداشتم، صرفا یه سری ری اکشن بود که سعی میکردم توییت کنم ولی هی میبینم که چقدر این توییت ها متفرقه و بی ربط با هم شدن! برای همین یکم از اون فاز هم فاصله گرفتم.

الان به طور کلی تایم بانمک و اندکی استرسی از زندگیمه که باید هم راجع به دانشگاه و هم کار و زندگی تصمیمای مختلفی بگیرم که خب داریم میبریمش جلو. راستی به لطف همون رفیقمون که گفتم برخلاف مقاومتایی که داشتم نشستم انیمه اتک آن تایتان دیدم که خب به به آقا، لذت بردیم، هرچند که هنوز تموم نکردمش.

و آره، همین، ماسک بزنید، واکسن هم ترجیحا بزنید چون کرونا سگه و نمیره😐 حداقل فعلا که هست... و آره، خوش باشید تا جایی که امکانش هست، هرچند که میدونم برای خوش بودن خیلی چیزا نیازه ولی تلاش کنید براش به هر حال. تا بعد :)

راستی این پست ممکنه غلط نگارشی و جمله بندی داشته باشه، حال ندارم چک کنم ببینم چی نوشتم، سخت نگیرید😂