تصمیمم به کجا کشیده شده؟ کار درستی کردم که فعلا برای رفتن به تهران عجله نکردم؟ قطعا! چرا واقعا باید کلی هزینه رفت و آمد و خورد و خوراک توی یه شهر غریب رو بکنم وقتی که یه دانشگاه مشابه هم توی شهر خودم هست و رشته ای که قراره بخونم رو داره؟ اونم رشته ای که از نظر مدرک قرار نیست کارایی داشته باشه و صرفا زمانیه که میخرم برای اینکه ببینم در آینده قراره برام چی رقم بخوره.

بعد مدت زیادی راکد بودن، این چندوقته تصمیم گرفتم بیشتر بیرون برم و کارای عقب افتاده رو انجام بدم. نمیدونم چرا این راکد بودنه غیر از حسای بد مختلف منو آروم آروم میبره سمت ترسو بودن! خیلی عجیب از همه چی میترسم حتی از اینکه برم بسته رو از پستچی تحویل بگیرم! البته ترس؟ بیا بگیم اجتماع زدگی... یا همون حس بدی که به آدم دست میده وقتی با کسی که دوستش نداره همکلام میشه...انزجار؟ نمیدونم...

در کل دارم سعی میکنم یکم ازش دور بشم. یکم ورزش کنم و کارهای فیزیکی مختلف انجام بدم بلکه راه ذهنم برای کارای مهم تر باز بشه. نمیدونم چقدر میتونه کمک کننده باشه ولی خب، احتمالا باشه

تقریبا این حال و روز هر روز منه. میشینم پشت سیستم و برای آرزویی که دارم دست به کار میشم اما روحم خبر نداره که چی پیش میاد. سعی میکنم چیزایی رو یاد بگیرم که بتونم باهاشون کار ساختن پروژه هام رو شروع کنم ولی از آینده احتمالیم میترسم. ترسم به خاطر سختیاش نیست، به خاطر مبهم بودنشه. اینکه باید از این مملکت برم یا نرم؟ اگر اون پولی که من انتظار دارم از کارم درنیاد تکلیف من و مسیرم و رفتنم چی میشه؟ اصن برفرض از این مملکت رفتم...تا کجا میتونم اونور دووم بیارم و بمونم؟ چرا انقدر انتخاب ها بین بد و بدتر ان؟ چرا حق انتخاب ها بین دو چیز خوب نیست؟