عمیقا میتونم حضور تاریکی شب رو حس کنم. وجودیت تاریک و ساکت شب آروم آروم درونم رخنه کرده. حالا من دیگه جزوی از شب ام. به محض تابش نور خورشید، درد تمام وجودم رو فرا میگیره و تنها شب رو دارم که با خودم خلوت کنم. اما چیزی فرق کرده.
خیلی وقت ها پیش میاد، احساساتی برات بوجود میان که دوست داری به اشتراک بذاری.تصمیماتی که میگیری، پیشرفتی که میکنی، کاری که آرزو داری انجام بدی، یا شاید حس بدی که جلوی انجام یه کاری رو میگیره. وبلاگ بهترین جا برای تخلیه این حسه...
